Op mijn 17e ben ik begonnen met de pil die ik tot afgelopen jaar, min of meer non-stop, geslikt heb. Realiserend dat ik mijn eigen lichaam eigenlijk helemaal niet kende, al jaren natuurlijke processen onderdrukte met kunstmatige hormonen die niet alleen het risico op borstkanker enorm vergroten, maar ook nog andere vervelende bijwerkingen hebben en slecht zijn voor het milieu, ben ik op mijn 24e gestopt. Wat een bevrijding!
Aangezien mijn vriend en ik op dit punt in ons leven absoluut geen kinderen willen, waren we opzoek naar de meest betrouwbare niet-hormonale methode om een zwangerschap te voorkomen. Toen we Pearl-indexen vergeleken kwam de Sensiplan methode voorbij. Het leek nogal een gedoe; temperatuur meten, zelf een grafiek bijhouden, vier cursusavonden bijwonen. Maar geen spiraal in mijn lichaam en niet alleen veel betrouwbaarder dan condooms, ook veel prettiger… Na het lezen van een aantal wetenschappelijke studies waren we overtuigd van de betrouwbaarheid en besloot ik me aan te melden.
Vanaf de eerste cursusavond vond ik het ontzettend leuk om met mijn eigen vruchtbaarheid bezig te zijn en meer inzicht te krijgen in mijn eigen lichaam. Het was helemaal geen last om een grafiek bij te houden, het was juist fascinerend. De consulent die de cursus gaf zorgde voor een gezellige, vertrouwde sfeer en wist precies waar ze het over had; ze kon al mijn nieuwsgierige vragen beantwoorden. Het was ook ontzettend leerzaam dat er meerdere stellen meededen. Iedereen had weer andere motieven om de cursus te volgen en de cycli waren ook totaal verschillend. Ik vond het erg leuk dat er mannen bij waren, want die stelde weer hele andere vragen. Ze waren geïnteresseerd en wilden oprecht graag begrijpen hoe al die dingen bij vrouwen nou werken (een heleboel dingen wist ik zelf voor de cursus ook niet).
Ik vond het erg leuk om erachter te komen dat mijn slijmpiekdagen goede vruchtbaarheid aangaven en mijn vriend vond het leuk om mijn ‘niet volgens het boekje’ onregelmatige grafieken goed te leren interpreteren. Omdat mijn grafieken zo afweken van het standaardplaatje was ik ook erg blij met de individuele begeleiding die we kregen. Zonder interpretatie van een goed opgeleide consulent hadden we er echt geen wijs uit gekund en had ik het zonder twijfel snel opgegeven.
Het leren begrijpen van mijn eigen cyclus had echter ook een maar… Hoewel ik wel bloedingen had die op menstruaties leken, bleek dat ik geen eisprong had! In de grafiek was duidelijk te zien dat mijn lichaam het steeds probeerde, maar dat het niet lukte. Elke keer zakte de temperatuur weer terug; zeer frustrerend. Was dit een jaar later nou nog steeds het effect van de pil? Zouden die hormonen echt zo lang nog invloed hebben? Had ik überhaupt in mijn leven wel eens een echte ovulatie gehad? Mijn cyclus was immers voor ik met de pil begon ook heel onregelmatig. Of zou ik misschien niet vruchtbaar zijn? Ik kreeg dan wel inzicht in mijn eigen cyclus, maar zo’n leuk inzicht was het niet.
Gelukkig, ruim een jaar na het stoppen met de pil zijn mijn hormonen weer in balans. Pas een paar weken na de laatste cursusavond konden we het op mijn cycluskaart waarnemen: een rustig begin van de maand, drie dagen temperatuurverhoging, de laatste 0,2 graden hoger dan de hulplijn… Eindelijk een ovulatie!
Elise, 25 jaar.